Lífið er kabarett

Ég hélt ég ætti rólegt haust fram undir jól en raunin er önnur. Mikið að gera á hinum ýmsu vígstöðvum bæði skemmtilegt og annað erfitt. Nú liggja stórar ákvarðanir í röðum í hausnum á mér eftir að verða teknar. Tilboð um hina ýmsu hluti dynja á mér og það verður að velja og hafna eða réttara sagt forgangsraða.

Það er þrautinni þyngra þessa kvöldstundina sem var alveg frátekin fyrir Hobbit, það er verkefni sem skila á á morgun og svo próf á þriðjudag. En heilinn á mér fleygist á milli hugsana á ég að gera þetta eða hitt. Munaðarnes, Kirkjubæjarklaustur, Kaupmannahöfn, Spánn, S-Afrika og Sléttuvegur. Úff en ljóst er að í vikunni þarf alla vega að endurnýja vegabréfið just in case.

Ætla að setja inn hér hina uppáhaldsbænina mína og hana ætla ég sérstaklega að tileinka þeim sem hringdi í mig seinnipartinn í dag og ég ætla líka að hafa hana ofarlega í huga.

Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina
þar á milli.

Þessi bæn hefur komið mér yfir margan hjallan og fengið mig til að koma skipulagi á hugsanir mínar. Og gerir það örugglega líka núna.

Svo smá speki frá prinsessunni:

"Oj amma þú ert eins og karlmaður, með hár undir höndunum"

Þetta sagði þessa elska við mig í gærkvöldi þegar ég var að snyrta mig til og gera mig klára til að skella mér á Kabarett með vinum mínum í Vin. Eins og henni finnst nú gaman að komast í snyrtidótið mitt. Hún heldur því fram að konur séu sko alls ekki með hár undir höndunum aldrei hefur hún séð annað eins áður. Ekki er hún með hár undir höndunum og ekki mamma !!! Allavega nú er ég ekki lengur með hár undir höndunum þetta gekk víst ekki ;-) Einhver standard verður maður víst að halda, ekki má barnið þola meiri afbrigðilegheit í fjölskyldunni.